Największą niedogodnością w udowodnieniu statusu beneficjenta rzeczywistego jest weryfikacja, czy działalność gospodarcza jest faktycznie prowadzona w kraju zamieszkania i czy otrzymywane płatności są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Proces ten jest zazwyczaj skomplikowany i wymaga nie tylko udokumentowania posiadania biura, pracowników, wymaganego sprzętu, ale także udowodnienia prowadzenia działalności gospodarczej indywidualnie z wykorzystaniem własnych zasobów, dokumentacji źródłowej (wypisy z rejestru przedsiębiorców, sprawozdania finansowe) itp.
Należy podkreślić, że polskie prawo wyszczególnia dwie definicje beneficjenta rzeczywistego, z których każda wyjaśnia zupełnie inny przypadek. Aby uniknąć nieporozumień, należy dokonać rozróżnienia między tymi definicjami.
Beneficjent rzeczywisty - osoba fizyczna (osoby fizyczne) sprawująca (sprawujące) bezpośrednio lub pośrednio kontrolę nad klientem poprzez posiadane uprawnienia, wynikające z okoliczności prawnych lub faktycznych, umożliwiające wywieranie wpływu na czynności / działania podejmowane przez klienta lub osobę fizyczną (osoby fizyczne), w imieniu której (których) są nawiązywane stosunki gospodarcze lub przeprowadzana jest transakcja okazjonalna.
Beneficjentem rzeczywistym jest:
Ustawa określa zasady i tryb przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, a także warunki prowadzenia działalności gospodarczej przez niektóre instytucje obowiązane. Tym samym ustawa ta nie określa praw i obowiązków wynikających z prawa podatkowego, a jej definicja nie ma zastosowania w kontekście podatku u źródła (WHT).
Ustawa ta reguluje opodatkowanie dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w trakcie tworzenia. W rozumieniu tej ustawy beneficjentem rzeczywistym jest podmiot:
Tylko tę definicję beneficjenta rzeczywistego należy rozpatrywać w kontekście podatku u źródła.
Jeżeli macie Państwo pytania związane z tym tematem - zapraszamy do kontaktu!
Na dzień 1 lipca 2023 r. Ministerstwo Zdrowia zaplanowało odwołanie stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce. Obowiązek wykonywania badań okresowych i szkoleń BHP został zawieszony tuż po wybuchu pandemii w Polsce. W praktyce oznacza to, że istnieje ogromna liczba organizacji, które przez ostatnie 3 lata nie kierowały swoich pracowników na badania okresowe medycyny pracy oraz szkolenia BHP.
Pracodawca ma obowiązek zaktualizować zawieszone obowiązki związane z kierowaniem pracowników na:
Pracodawca nie ma obowiązku kierowania pracowników na zaległe badania i szkolenia BHP już w lipcu czy sierpniu. Może to zrobić w następujących terminach:
Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Zapis ten oznacza, iż jeśli pracownik odmawia poddania się badaniom, pracodawca nie ma prawa dopuścić go do pracy. W tym wypadku, za czas niewykonywania pracy pracownikowi nie przysługuje jakiekolwiek wynagrodzenie.
Pracodawca, który zaniecha obowiązku zlecania badań okresowych i dopuści pracownika do pracy bez aktualnych badań podlega karze grzywny w wysokości od 10 000 do 30 000 PLN.
Ważne: Badania medycyny pracy są obowiązkowe. Badanie okresowe i kontrolne powinny być przeprowadzane w miarę możliwości w godzinach pracy. Za czas niewykonywania pracy
w związku z przeprowadzanymi badaniami, pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. Koszt badań ponosi pracodawca.
Badaniom wstępnym nie podlegają osoby przyjmowane ponownie do pracy u danego pracodawcy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach pracy, na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą.
Od 1 lipca 2023 r. zniknie możliwość wysłania pracownika przez pracodawcę na urlop wypoczynkowy z lat poprzednich w wymiarze do 30 dni w terminie narzuconym pracownikowi przez pracodawcę, bez konieczności uzyskania zgody pracownika i z pominięciem planu urlopów.
Wróci obowiązek udzielania urlopu, co do zasady, zgodnie z planem urlopów ustalonym
w uzgodnieniu z pracownikami albo bezpośrednio z zatrudnionymi – przy braku planu urlopów.
Przymusowe wysłanie pracownika na urlop będzie możliwe wyłącznie w następujących sytuacjach:
Wraz z końcem stanu zagrożenia epidemicznego zniknie również ograniczenie wysokości odszkodowań i odpraw na wypadek ustania stosunku pracy, które w okresie pandemii były ograniczone do 10-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Od 1 lipca 2023 r. pracodawców będzie obowiązywał limit 15-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę przy wypłacie odprawy lub odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego pracodawcy, u których wystąpił spadek obrotów lub istotny wzrost obciążenia funduszu wynagrodzeń, mogli odstąpić od stosowania wyższego niż określony w ustawie odpisu na ZFŚS.
Od 1 lipca 2023 r. odwołanie stanu zagrożenia epidemicznego będzie oznaczał dla tych pracodawców konieczność powrotu do wysokości odpisu ZFŚS zagwarantowanej postanowieniami układów zbiorowych pracy lub regulaminami wynagradzania.
5 czerwca 2023 r. opublikowano nowelizację ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. Czy są to zmiany rewolucyjne? Raczej nie, niemniej jednak ich wprowadzenie należy ocenić jako bardzo korzystne. Niektóre zmiany są wymuszone przez orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, np. w zakresie sankcji VAT czy rozliczenia WNT, inne natomiast już funkcjonują w praktyce.
Uproszczenia zawarte w pakiecie SLIM VAT3 dotyczą następujących obszarów:
Podwyższono limit wartości sprzedaży małego podatnika z obecnych 1,2 do 2 mln euro, dzięki czemu większa liczba podmiotów będzie mogła skorzystać z kwartalnych rozliczeń w podatku VAT oraz ze stosowania metody kasowej.
Rozszerzono możliwość dysponowania środkami na rachunku VAT poprzez możliwość opłacenia nimi np. podatku od wydobycia niektórych kopalin, podatku od sprzedaży detalicznej, tzw. podatku cukrowego, tzw. podatku od produkcji okrętowej, opłatę od „małpek” oraz podatku tonażowego.
Wprowadzono system miarkowania sankcji VAT, nakazujący brać pod uwagę sytuację ekonomiczną podatnika. Oznacza to, że organy podatkowe, podczas ustalania sankcji VAT, będą uwzględniały konkretne okoliczności danej sprawy, a sankcje będą miały charakter zindywidualizowany.
Zrezygnowano z wymogu posiadania faktury dot. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) przy odliczaniu podatku naliczonego z tego tytułu. Wprowadzono przepisy umożliwiające składanie korekt deklaracji poza systemem OSS i IOSS bezpośrednio do Łódzkiego Urzędu Skarbowego.
Doprecyzowano zasady stosowania kursu przeliczeniowego dla faktur korygujących, w przypadku gdy faktura została wystawiona w walucie obcej oraz możliwość zastosowania kursu z dnia poprzedzającego wystawienie zbiorczej faktury korygującej.
Wprowadzono możliwość rezygnacji z korekty, jeżeli różnica pomiędzy proporcją wstępną, a proporcją ostateczną nie przekracza 2 punktów procentowych.
Zlikwidowano obowiązek uzgadniania w formie protokołu z naczelnikiem urzędu skarbowego proporcji do odliczenia podatku naliczonego. Wprowadzono natomiast konieczność zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o przyjętej proporcji.
Zwiększono kwotę pozwalającą na uznanie, że proporcja odliczenia określona przez podatnika wynosi 100%, w sytuacji gdy proporcja ta przekroczyła 98%, z obecnych 500 zł do 10 tys. zł.
Uregulowano kwestie przekazywania środków między rachunkami VAT w grupie – wprowadzono możliwość przekazywania środków z rachunku VAT członka grupy na rachunek VAT przedstawiciela tej grupy.
Wprowadzono uproszczenie w zakresie raportowania rozliczeń dotyczących fakturowania (m.in. dostosowanie warunków wystawienia faktury do e-paragonu) oraz prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (m.in. możliwość rezygnacji z obowiązku drukowania dokumentów fiskalnych przez podatników). Wprowadzono nowy system dystrybucji paragonów elektronicznych.
Konsolidacja wydawania wiążących informacji poprzez wyznaczenie jednego organu właściwego do wydawania WIS, WIA, WIT oraz WIP, którym będzie Dyrektor KIS.
Ujednolicono przepisy dotyczące zasad wydawania i stosowania WIS i WIA, czyli wiążących informacji o charakterze krajowym. Zlikwidowano opłatę za wniosek o wydanie WIS.
Większość zmian wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2023, niektóre z nich już obowiązują, jak np. przepisy w zakresie sankcji VAT.
Zgodnie za art. 6720 kodeksu pracypracodawca powinien określić zasady pracy zdalnej w następujących dokumentach:
Jeżeli pracownik wykorzystuje własny sprzęt pracodawca jest zobowiązany do wypłaty pracownikowi ekwiwalentu.
Przepisy nie określają z góry wysokości ekwiwalentu, ale wskazują że przy jego ustalaniu bierze się pod uwagę w szczególności: normy zużycia materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, ich udokumentowane ceny rynkowe oraz ilość materiału wykorzystanego na potrzeby pracodawcy i ceny rynkowe tego materiału, a także normy zużycia energii elektrycznej oraz koszty usług telekomunikacyjnych.
Ważne:
Pracodawca nie będzie zobowiązany do organizacji stanowiska pracy zgodnie z zasadami i przepisami BHP, a także dbania o stan pomieszczeń i wyposażenia technicznego. Szkolenie wstępne oraz szkolenie okresowe można będzie przeprowadzić w formie on-line.
Przed dopuszczeniem do wykonywania pracy zdalnej pracownik powinien podpisać przygotowane przez pracodawcę oświadczenie (forma papierowa lub elektroniczna) o zasadach BHP, oraz oświadczanie, że stanowisko pracy zdalnej w miejscu wskazanym przez pracownika i uzgodnionym z pracodawcą zapewnia bezpieczne i higieniczne warunki pracy.
Ważne: Oświadczenie powinno zawierać zobowiązanie pracownika do przestrzegania zasad BHP.
Po stronie pracownika pozostanie przygotowanie stanowiska pracy z uwzględnieniem wymagań ergonomii, a także za utrzymywanie miejsca pracy w czystości i zdatności do pracy.
Zgodnie z art. 6728 kodeksu pracy pracodawca ma prawo przeprowadzać kontrolę wykonywania pracy zdalnej przez pracownika, kontrolę w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy lub kontrolę przestrzegania wymogów w zakresie bezpieczeństwa i ochrony informacji, w tym procedur ochrony danych osobowych, na zasadach określonych w porozumieniu, pomiędzy pracodawcą a zakładową organizacją związkową albo organizacją reprezentatywną, regulaminie, poleceniu pracodawcy, albo w porozumieniu zawartym z pracownikiem.
Kontrolę przeprowadza się w porozumieniu z pracownikiem w miejscu wykonywania pracy zdalnej w godzinach pracy pracownika. Pracodawca dostosowuje sposób przeprowadzania kontroli do miejsca wykonywania pracy zdalnej, jej rodzaju. Wykonywanie czynności kontrolnych nie może naruszać prywatności pracownika wykonującego pracę zdalną i innych osób ani utrudniać korzystania z pomieszczeń domowych w sposób zgodny z ich przeznaczeniem.
Pracy zdalnej nie będzie można zarządzić ani ustalić w przypadku prac:
W kwestii ryzyka zawodowego pracodawca będzie mógł sporządzić uniwersalną ocenę ryzyka zawodowego dla poszczególnych grup stanowisk pracy zdalnej. Przed dopuszczeniem do wykonywania pracy zdalnej pracownik musi potwierdzić, w postaci papierowej lub elektronicznej, zapoznanie się z ww. oceną ryzyka zawodowego oraz informacją zawierającą zasady bezpiecznego i higienicznego wykonywania pracy zdalnej oraz zobowiązać się do ich przestrzegania.
Ocena ryzyka zawodowego powinna zawierać informacje dotyczące:
Wypadek podczas wykonywania pracy zdalnej:
W razie wypadku przy pracy zdalnej pracodawcy będą mieli obowiązek odpowiednio stosować przepisy kodeksu pracy zawarte w art. 234 § 1 oraz art. 237 § 1 pkt 1 i 2 o wypadkach przy pracy. Oględziny miejsca wypadku będą dokonywane przez pracodawcę po zgłoszeniu wypadku przy pracy zdalnej w terminie uzgodnionym przez pracownika albo jego domownika, w przypadku gdy pracownik ze względu na stan zdrowia nie będzie w stanie uzgodnić tego terminu, i członków zespołu powypadkowego.
Zespół powypadkowy będzie mógł odstąpić od dokonywania oględzin miejsca wypadku przy pracy zdalnej, jeżeli uzna, że okoliczności i przyczyny wypadku nie budzą jego wątpliwości (art. 6731 § 10 kodeksu pracy).
W sprawach wypłaty świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego i czy pracownikowi będzie przysługiwało takie świadczenie z ubezpieczenia wypadkowego., decydować będzie Zakład Ubezpieczeń Społecznych. ZUS zadecyduje także, czy wypadek nie był spowodowany przez pracownika umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.
Gdyby do wypadku doszło podczas wykonywania pracy zdalnej przez pracownika będącego pod wpływem nietrzeźwości, środków odurzających lub substancji psychotropowych i pracownik w znacznym stopniu przyczynił się do spowodowania tego wypadku do przyznania świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego niezbędna będzie dokumentacja medyczna.
W świetle obowiązujących przepisów praca zdalna w kontekście polecania pracy w godzinach nadliczbowych, a następnie jej rozliczanie powinno być traktowana tak, jak by była wykonywana w zakładzie pracy (art. 151 i nast. ustawy z 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2019 r. poz. 1040 ze zm.)).
Polecenie wykonywania pracy zdalnej nie wpływa samoistnie na zmianę stałego miejsca świadczenia pracy, a jedynie umożliwia świadczenie pracy w miejscu innym niż stale ustalone. Co do zasady, przyjazd pracownika do biura na polecenie pracodawcy nie będzie stanowił podróży służbowej.
Rozporządzenie Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z 6 marca 2023 r. (Dz.U. z 2023 r., poz. 471), zmieniające rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 10 grudnia 2018 r. w sprawie dokumentacji pracowniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2369), które weszło w życie 7 kwietnia 2023 r., rozszerza część B akt osobowych o dokumenty dotyczące wykonywania pracy zdalnej.
Dokumenty takie powinny być przechowywane w części B akt osobowych pracownika. Jeśli pracodawca prowadzi papierowe akta osobowe i otrzyma dokument w postaci elektronicznej powinien go wydrukować i poświadczyć za zgodność z przedłożonym dokumentem.
Nowelizacja wprowadza kolejne rozwiązania, które mają uprościć i przyspieszyć rozliczanie podatku VAT.
Dotychczas Ministerstwo Finansów wprowadziło dwa pakiety mające z założenia uprościć rozliczenia VAT - SLIM VAT 1 oraz SLIM VAT 2.
Trzecia odsłona SLIM VAT:
Z pełną treścią ustawy można zapoznać się pod tym linkiem.
Zasady pracy zdalnej ustalone w porozumieniu lub regulaminie pracy powinny regulować zgodnie z art. 6720 § 6 kodeksu pracy następujące kwestie:
Zgodnie z art. 6724 kodeksu pracy pracodawca będzie zobowiązany zapewnić pracownikowi:
W przypadku pracy zdalnej po stronie pracodawcy koniecznie będzie również:
Jeżeli praca zdalna jest wykonywana na podstawie uzgodnienia dokonanego przy zawieraniu umowy o pracę - pisemna informacja o warunkach zatrudnienia o której mowa w art. 29 § 3 kodeksu pracy, powinna dodatkowo zawierać określenie jednostki organizacyjnej, do której jest przypisane stanowisko pracownika oraz wskazanie osób odpowiedzialnych za współpracę z pracownikiem i upoważnionych do przeprowadzenia kontroli w miejscu wykonywania pracy zdalnej.
W przypadku, gdy praca zdalna jest wykonywana na podstawie uzgodnienia zawartego w trakcie zatrudnienia oraz na podstawie polecenia - pracodawca będzie przekazywał pracownikowi ww. informacje, w postaci papierowej lub elektronicznej, najpóźniej w dniu rozpoczęcia przez niego wykonywania pracy zdalnej.
Zgodnie z art. 177 § 1Kodeksu pracy w okresie korzystania z urlopu ojcowskiego albo jego części, do dnia zakończenia tego urlopu pracodawca nie może:
Wymiar urlopu ojcowskiego nie uległ zmianie i nadal wynosi 2 tygodnie (Art. 1823 § 1 Kodeksu pracy).
Warunkiem udzielenia tego urlopu jest złożenie przez pracownika - ojca wniosku w postaci papierowej lub elektronicznej, nie później niż 7 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu.
Urlop ojcowski może być wykorzystany w częściach, z zastrzeżeniem, że żadna z części nie może być krótsza niż tydzień (tydzień należy rozumieć jako 7 kolejnych dni kalendarzowych (Art. 1831 § 1 Kodeksu pracy w zw. z art. 1823 § 1 k.p.).
W przypadku złożenia pracownika wniosku o urlop ojcowski wcześniej aniżeli przewidziany prawnie termin na złożenie takiego wniosku, ochrona zacznie obowiązywać dopiero od terminu określonego w przepisach prawa, tj.: na 7 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu ojcowskiego albo jego części.
Pracodawca jest zobowiązany uwzględnić wniosek pracownika. Odmowa udzielenia pracownikowi urlopu ojcowskiego w sytuacji, gdy spełnia on wszystkie określone prawem wymagania, stanowi wykroczenie przeciwko prawom pracownika), zagrożone karą grzywny (Art. 281 § 1 pkt 5 Kodeksu pracy).
Wniosek o udzielenie pracownikowi - ojcu urlopu ojcowskiego lub jego części zawiera:
Do wniosku dołącza się dokumenty określone w § 16 rozporządzenia w sprawie wniosków dotyczących uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem:
Zgodnie z art. 36 ustawy z 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r. , poz. 641), pracownik – ojciec wychowujący dziecko w dniu wejścia w nowelizacji ma prawo do urlopu ojcowskiego na zasadach określonych w przepisach dotychczasowych, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez dziecko:
Więcej informacji dotyczącej ubiegania się o zasiłek macierzyńskiego za okres urlopu ojcowskiego przez ojca dziecka prowadzącego działalność gospodarczą można znaleźć na stronie ZUS.
W przypadku gdy płatnikiem zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu ojcowskiego jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych ojciec dziecka musi złożyć odpowiednie dokumenty:
Więcej na stronie ZUS.
Od 7 kwietnia 2023 r. obowiązują nowe przepisy Kodeksu pracy dotyczące pracy zdalnej.
Definicję pracy zdalnej określa art. Art. 6718 kodeksu pracy: pracą zdalną będzie praca polegająca na wykonywaniu swoich obowiązków całkowicie lub częściowo w miejscu zamieszkania pracownika każdorazowo uzgodnionym przez pracownika i pracodawcę, z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość
Należy pamiętać:
Decyzja o wykonywaniu pracy zdalnej może być podjęta w momencie:
Zmiana pracy stacjonarnej na pracę zdalną może odbyć się z inicjatywy pracodawcy bądź pracownika. Taka możliwość istnieje zarówno przy zawieraniu umowy o pracę, jak i w trakcie zatrudnienia.
Praca zdalna na polecenie pracodawcy:
Pracodawca będzie mógł polecić wykonywanie pracy zdalnej w następujących przypadkach:
Pracownik musi potwierdzić w formie oświadczenia, złożonego w postaci papierowej lub elektronicznej, że posiada warunki lokalowe i techniczne do wykonywania pracy zdalnej.
Ważne: Oświadczenie, że pracownik posiada warunki lokalowe i techniczne do wykonywania pracy zdalnej musi zostać złożone bezpośrednio przed wydaniem polecenia.
Wniosek pracownika o pracę zdalną:
Pracodawca musi uwzględnić wniosek o pracę zdalną złożony przez:
Ważne: Odmowa udzielenia pracy zdalnej przez pracodawcę powinna być uzasadniona w sytuacji, gdy praca zdalna nie jest możliwa ze względu na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika. O przyczynie odmowy uwzględnienia wniosku pracodawca musi poinformować pracownika na piśmie lub elektronicznie w terminie 7 dni roboczych od dnia złożenia wniosku przez pracownika.
Nowe przepisy przewidują okazjonalną pracę zdalną. Pracę zdalną będzie można wykonywać okazjonalnie, na wniosek pracownika złożony w postaci papierowej lub elektronicznej, w wymiarze nieprzekraczającym 24 dni w roku kalendarzowym.
Zwrot kosztów związanych z pracą okazjonalną - pracodawca będzie mógł zwrócić pracownikowi koszty bezpośrednio związane z taką pracą. W rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwracane koszty nie będą opodatkowane.
Kontrola wykonywania okazjonalnej pracy zdalnej, przestrzegania przepisów BHP, procedur ochrony danych osobowych, odbywać się na zasadach ustalonych z pracownikiem. Rozwiązanie takie zostało wprowadzone, ponieważ zasady wykonywania okazjonalnej pracy zdalnej nie będą określone w aktach wewnątrzzakładowych.
Jeśli praca zdalna została ustalona w czasie trwania stosunku pracy, każda ze stron umowy o pracę może wystąpić z wiążącym wnioskiem, złożonym w postaci papierowej lub elektronicznej, o przywrócenie pracy stacjonarnej.
Strony ustalą termin, od którego nastąpi przywrócenie poprzednich warunków wykonywania pracy, nie dłuższy niż 30 dni od dnia otrzymania wniosku. W razie braku porozumienia przywrócenie poprzednich warunków wykonywania pracy nastąpi w dniu następującym po upływie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
Ważne: Pracodawca nie może wystąpić z wiążącym wnioskiem o zaprzestanie wykonywania pracy zdalnej i przywrócenie poprzednich warunków pracy w przypadku pracowników wykonujących pracę zdalną na swój wniosek tj.:
Zaprzestanie pracy zdalnej jest możliwe, gdy dalsza praca nie może mieć miejsca ze względu na organizację lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika.
Najważniejszą zmianą jest wprowadzenie obowiązku podawania przez podatnika VAT dokonującego płatności za fakturę ustrukturyzowaną za pośrednictwem usługi polecenia zapłaty lub polecenia przelewu, lub innego instrumentu płatniczego umożliwiającego podanie tytułu transferu środków pieniężnych, numeru identyfikującego fakturę lub identyfikatora zbiorczego identyfikującego faktury w KSeF.
Dotychczas, w projektach ustaw wprowadzających obowiązkowy KSeF, ww. obowiązek dotyczył wyłącznie sytuacji, gdy płatność dokonywana była w mechanizmie podzielonej płatności (Split Payment).
Obowiązek ten dotyczyć będzie wszystkich podatników VAT zarejestrowanych w Polsce do celów VAT (również podmioty zagraniczne).
Jak wynika z projektu ustawy - obowiązek wejdzie w życie od 1 stycznia 2025 r.
W projekcie nie wprowadzono innych istotnych zmian, lecz doprecyzowano m.in. obowiązki związane z awarią KSeF.
Z projektem można zapoznać się na stronie Sejmu.
Do sześciomiesięcznego okresu zatrudnienia wlicza się poprzednie okresy zatrudnienia, co oznacza, że jeśli pracownik 4 miesiące przed złożeniem wniosku o urlop wychowawczy pracował w innej firmie, ale również na umowie o pracę, ma prawo do takiego urlopu.
Zgodnie z art. 186 § 2 oraz § 3 Kodeksu pracy wymiar urlopu wychowawczego wynosi:
Każdemu z rodziców lub opiekunów dziecka przysługuje wyłączne prawo do jednego miesiąca urlopu wychowawczego w ramach 36 miesięcznego wymiaru urlopu. Prawa tego nie można przenieść na drugiego z rodziców lub opiekunów dziecka. Jeśli jeden z rodziców lub opiekunów skorzystał z tego prawa, urlop może trwać co najwyżej 35 miesięcy.
Z urlopu wychowawczego mogą jednocześnie korzystać oboje rodzice lub opiekunowie dziecka ale należy pamiętać, że łączny wymiar urlopu wychowawczego nie może przekraczać maksymalnego wymiaru, o którym mowa w § 2 i 3 art. 186 Kodeksu pracy.
Rodzic dziecka ma prawo do urlopu wychowawczego w wymiarze do 36 miesięcy, jeżeli:
Wniosek w postaci papierowej lub elektronicznej należy złożyć w terminie nie krótszym niż 21 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu. Pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika.
Jeżeli wniosek został złożony bez zachowania terminu pracodawca udziela urlopu wychowawczego nie później niż z dniem upływu 21 dni od dnia złożenia wniosku.
Wniosek możemy również wycofać nie później, niż 7 dni przed planowanym rozpoczęciem urlopu, składając pracodawcy w postaci papierowej lub elektronicznej oświadczenie w tej sprawie.
Rodzic, który chce przerwać trwający urlop wychowawczy może to zrobić w każdym czasie czyli powrócić do pracy z dnia na dzień, ale za zgodą pracodawcy albo po uprzednim zawiadomieniu pracodawcy - najpóźniej na 30 dni przed terminem zamierzonego podjęcia pracy (Art. 1863 Kodeksu pracy).
W czasie urlopu wychowawczego pracownik ma prawo podjąć pracę zarobkową u dotychczasowego lub innego pracodawcy albo inną działalność, jeżeli nie wyłącza to możliwości sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem.
Jednak w razie ustalenia, że pracownik trwale zaprzestał sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem, pracodawca wzywa go do stawienia się do pracy w terminie przez siebie wskazanym, nie później niż w ciągu 30 dni od dnia powzięcia takiej wiadomości i nie wcześniej niż po upływie 3 dni od dnia wezwania. W takim przypadku mamy do czynienia z zakończeniem urlopu wychowawczego przed wcześniej ustalonym terminem.
Zgodnie z art. art. 1868 § 1 Kodeksu pracy pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownika uprawnionego do urlopu wychowawczego wniosku o:
Rozwiązanie przez pracodawcę umowy jest dopuszczalne tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także gdy zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
W przypadku, gdy pracownik złoży wniosek o urlop wychowawczy wcześniej niż 21 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu wychowawczego albo obniżonego wymiaru czasu pracy, zakaz rozwiązania i wypowiedzenia umowy o pracę zaczyna obowiązywać na 21 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu albo obniżonego wymiaru czasu pracy.
18 kwietnia 2023 roku w Dzienniku Ustaw pod poz. 727 opublikowano Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 marca 2023 r. w sprawie ewidencji prowadzonej przez członków grupy VAT. Regulacje te dotyczą wąskiej grupy podatników, jaką jest grupa VAT, a w zasadzie jej członków i zaczną obowiązywać od 1 lipca 2023 r.
Od 1 stycznia 2023 r. w polskim porządku prawnym funkcjonuje kolejny rodzaj podatnika VAT, jakim jest grupa VAT. Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami grupę VAT mogą tworzyć podmioty powiązane finansowo, ekonomicznie i organizacyjnie.
Instytucja grupy VAT jest dobrowolna i zależy od decyzji przedsiębiorców tworzących taką grupę. Jak wskazuje art. 8c ust. 1 ustawy o VAT dostawa towarów i świadczenie usług dokonane przez członka grupy VAT na rzecz innego członka tej samej grupy VAT nie podlegają opodatkowaniu.
W związku z wprowadzeniem z dniem 1 lipca 2023 r. przepisów dotyczących nowej struktury logicznej JPK_GV (1), członkowie grupy VAT będą mieli obowiązek przesyłania do urzędu skarbowego, właściwego dla przedstawiciela grupy VAT, ewidencji za pomocą środków komunikacji elektronicznej, za okresy miesięczne, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym miesiącu. Ewidencja ta będzie sporządzana i składana osobno przez każdego członka grupy VAT, w zakresie dokonanych dostaw i świadczonych usług na rzecz pozostałych członków grupy VAT. Konieczność przekazania takiej ewidencji wystąpi również w przypadku braku transakcji dostawy towarów lub usług pomiędzy członkami grupy VAT w danym okresie rozliczeniowym.
Opublikowane rozporządzenie określa szczegółowy zakres danych zawartych w ewidencji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji, uwzględniając konieczność przeciwdziałania uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania przez grupę VAT, kontroli obowiązków grupy VAT przez organ podatkowy oraz możliwości techniczno-organizacyjnych prowadzenia przez członków grupy VAT tej ewidencji.
Nowa ewidencja struktury JPK_GV (1) będzie obowiązkowo zawierać następujące dane:
Dodatkowo ewidencja ta może zawierać:
Z przywołanym rozporządzeniem oraz załącznikiem stanowiącym sposób wykazywania danych w ewidencji, mogą się Państwo zapoznać pod tym linkiem.
Przedsiębiorcy powinni zwrócić szczególną uwagę na zmiany w prawie podatkowym związane z odwołaniem stanu zagrożenia epidemicznego.
Obowiązek raportowania schematów podatkowych innych niż transgraniczne, czyli tzw. schematów krajowych, pozostaje w zawieszeniu od 31 marca 2020 r. Planowane odwołanie stanu zagrożenia epidemicznego z dniem 1 lipca 2023 r. oznacza, że okres zawieszenia terminów raportowania MDR zakończy się 30 dnia od momentu zniesienia stanu zagrożenia epidemicznego.
Jeżeli projektowane rozporządzenie wejdzie w życie, powróci obowiązek raportowania schematów krajowych. Podatnicy będą musieli uregulować swoje obowiązki w zakresie raportowania schematów za ostatnie 3 lata.
Ważne: Za niewywiązanie się z obowiązków MDR grożą sankcje, które mogą sięgać nawet 33,5 mln PLN. W związku z powyższym podatnicy powinni przeanalizować transakcje, które miały miejsce w okresie zawieszenia terminów raportowania.
Zapraszamy do zapoznania się z raportowaniem schematów podatkowych (MDR).
Obowiązujące przepisy przewidują, że w przypadku certyfikatu rezydencji niezawierającego okresu ważności, w odniesieniu do którego okres kolejnych 12 miesięcy upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, płatnik przy poborze podatku zobowiązany jest uwzględnić ten certyfikat przez okres obowiązywania tych stanów oraz przez okres 2 miesięcy po ich odwołaniu.
Skutkiem odwołania od 1 lipca 2023 r. stanu zagrożenia epidemicznego, od 1 września 2023 r. płatnicy nie będą mogli uwzględniać certyfikatów rezydencji niezawierających okresu ich ważności po upływie dwunastu miesięcy od dnia ich wydania.
Co więcej, w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego ogłoszonego w związku z COVID-19, a także w okresie kolejnych 2 miesięcy po jego odwołaniu, warunek uzyskania przez płatnika certyfikatu rezydencji od podatnika uważa się za spełniony także w przypadku, gdy płatnik posiada certyfikat rezydencji tego podatnika obejmujący 2019 r. lub 2020 r., oraz oświadczenie podatnika co do aktualności danych w nim zawartych.
Ważne: Po 2 miesiącach po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego płatnicy posługujący się certyfikatami obejmującymi 2019 r. lub 2020 r. powinni uzyskać aktualne certyfikaty rezydencji.
Do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego obowiązuje przedłużony o 3 miesiące termin wydawania interpretacji indywidualnych. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej interpretacje indywidualne powinien wydawać bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku.
Odwołanie stanu zagrożenia epidemicznego skutkować będzie przywróceniem standardowych terminów wynikających z Ordynacji Podatkowej. Organy podatkowe będą zatem zobligowane do wydania interpretacji indywidualnej bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku.
Przypominamy, że w razie, gdy nabywca dokona płatności za fakturę wystawioną przez czynnego podatnika VAT o wartości równej lub przekraczającej kwotę 15 000 zł na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT (tzw. białej liście podatników VAT), nabywca nie ma prawa do ujęcia takiego wydatku w kosztach uzyskania przychodów. Co więcej, nabywca odpowiada solidarnie ze sprzedawcą za zobowiązanie z tytułu podatku VAT.
Nabywca ma jednak możliwość uniknięcia negatywnych konsekwencji, jeśli w określonym terminie złoży do właściwego dla siebie urzędu skarbowego zawiadomienie ZAW-NR.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, termin do złożenia zawiadomienia ZAW-NR został przedłużony do 14 dni od dnia zlecenia przelewu.
W wyniku odwołania od 1 lipca 2023 r. stanu zagrożenia epidemicznego obowiązywać będzie standardowy, 7-dniowy termin dokonania zawiadomienia na formularzu ZAW-NR.
Obecne przepisy przewidują szereg uproszczeń w zakresie cen transferowych, tj.:
Odwołanie stanu zagrożenia epidemicznego skutkować będzie pozbawieniem podatników prawa skorzystania z ww. uproszczeń.
Z art. 57 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że w decyzjach w sprawie odroczenia terminu płatności podatku lub rozłożenia zapłaty podatku na raty oraz w decyzjach w sprawie odroczenia lub rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetek od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, ustalana jest opłata prolongacyjna od kwoty podatku lub zaległości podatkowej.
Przepisy ustaw związanych z COVID-19 wskazują, że w okresie zagrożenia epidemicznego albo w okresie 30 dni następujących po jej odwołaniu opłata prolongacyjna nie jest ustalana.
Jeśli stan zagrożenia epidemicznego zostanie odwołany, opłaty prolongacyjne w ww. decyzjach (tj. decyzjach wydawanych na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 Ordynacji podatkowej) znów będą ustalane.
Przepisy ustawy o PIT oraz ustawy o CIT wskazują, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.
Ustawy wprowadzone w związku z COVID-19 wskazują, że ww. przepisów nie stosuje się do zapłaconych kar umownych i odszkodowań, jeżeli wada dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoka w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoka w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług powstała w związku ze stanem zagrożenia epidemicznego lub stanem epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19.
Odwołanie od 1 lipca 2023 r. stanu zagrożenia epidemicznego wyłączyłoby możliwość zaliczenia przez podatników do kosztów uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług powstałych od ww. dnia.
O postępie prac nad projektowanym rozporządzeniem w sprawie odwołania stanu zagrożenia epidemicznego, jak i powiązanych zmianach w zakresie prawa podatkowego, będziemy informować na bieżąco.
Korzystanie z nowych form oprogramowania powoduje, iż coraz częściej pojawia się problem prawidłowego rozpoznania momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT od udzielanych licencji.
Prawidłowe rozpoznanie obowiązku podatkowego w przypadku licencji do oprogramowania komputerowego jest niezwykle ważne. Zbyt późne wykazanie obowiązku podatkowego - a co za tym idzie, zbyt późne zaraportowanie transakcji w rejestrze JPK_VAT - rodzi negatywne konsekwencje podatkowe i finansowe, w postaci powstania zaległości podatkowej i konieczności zapłaty odsetek po stronie podmiotu udzielającego takiej licencji. Z kolei, zbyt wczesne rozpoznanie obowiązku podatkowego od udzielonej licencji wywołuje negatywne skutki po stronie nabywcy, gdyż ten moment, wraz z posiadaną fakturą, determinuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Udzielając licencji, dostawca oprogramowania przekazuje prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego na określonych warunkach i w określonym okresie. Licencja może być bowiem udzielana na czas określony albo nieokreślony. Należy podkreślić, że licencja oznacza, iż prawa autorskie do oprogramowania pozostają przy podmiocie udzielającym licencji, który w dalszym ciągu jest właścicielem programu a jedynie przekazuje możliwość korzystania z oprogramowania innej osobie lub podmiotowi.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.
Udzielenie licencji na oprogramowanie komputerowe na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest zatem traktowane jako świadczenie usług. Udzielenie licencji to inaczej uzyskanie prawa do wartości niematerialnych i prawnych przez odbiorcę. Dostawca przenosi prawo do korzystania z oprogramowania, czyli oddaje oprogramowanie do dyspozycji odbiorcy z prawem jego wykorzystywania.
Temat był różnie interpretowany przez organy podatkowe na przestrzeni lat. W przeszłości udzielanie licencji było traktowane jako usługa ciągła. Moment powstania obowiązku podatkowego, był uzależniony od okresów płatności przyjętych przez strony umowy. Podejście takie było stosowane do czasu wypowiedzenia się przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia z dnia 5 września 2017 roku (sygn. akt I FSK 2319/15). Wówczas skład orzekający przychylił się do stanowiska, zgodnie z którym przekazanie licencji nie może być postrzegane z punktu widzenia usług o charakterze ciągłym – i to niezależnie czy licencja jest wydawana nabywcy bezterminowo, czy też na jakiś z góry ustalony okres. NSA uznał, że usługa jest już wykonana w momencie zakończenia wszelkich prac, które umożliwiają korzystanie z licencji przez klienta. Co ważne, płatność ratalna również nie wpływa na moment powstania obowiązku podatkowego VAT, stanowi bowiem jedynie przyjętą przez strony transakcji formę rozliczenia usługi. Wobec tego, w opinii sądów, jak i obecnie również w opinii organów podatkowych, obowiązek podatkowy należy rozpoznawać na zasadach ogólnych.
Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Jest to ogólna zasada opodatkowania towarów i usług.
O faktycznym momencie wykonania usługi decyduje zatem jej charakter. Określenie momentu wykonania usługi przy udzieleniu licencji na oprogramowanie uzależnione jest zatem od daty wykonania usługi, a więc warunków zawartej umowy.
W kontekście udzielenia licencji to nabywca uzyskuje prawo do korzystania z oprogramowania z chwilą ziszczenia się warunków opisanych w umowie, a więc z chwilą przeniesienia tego prawa. W sytuacji zatem, gdy udzielenie licencji ma miejsce w konkretnym dniu określonym w umowie, czyli np. w dniu podpisania umowy lub w dniu przekazania oprogramowania czy kluczy licencyjnych, obowiązek podatkowy z tytułu udzielenia licencji powstanie odpowiednio w tym dniu tj. w dniu podpisania umowy lub w dniu przekazania oprogramowania czy kluczy licencyjnych. Późniejsze dokonywanie ratalnych płatności za udzieloną licencję nie jest brane pod uwagę.
W obrocie gospodarczym zdarzają się również częste przypadki, gdy udzielenie licencji na oprogramowanie komputerowe uwarunkowane jest dokonaniem wcześniejszej płatności potwierdzającej zakup licencji i akceptację warunków z jej korzystania. W takim przypadku obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania zapłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.
*Potwierdzenie powyższych stanowisk można znaleźć w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. 0114-KDIP4.4012.28.2018.1.AS z 8 marca 2018 r. , o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.323.2019.1.SM z dnia 09 września 2019 r. czy też w interpretacji o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.35.2022.3.PRP wydanej dnia 19 kwietnia 2022 r. potwierdzającej powstanie obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku nabycia licencji oprogramowania od podmiotu zagranicznego.
Urlop rodzicielski stał się urlopem odrębnym od urlopu macierzyńskiego. Zmiany w tym zakresie zostały uregulowane w ustawie z 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2023 r. poz. 641).
Nowe przepisy należy stosować od 26 kwietnia 2023 r., przy czym ustawa nowelizująca zawiera także przepisy regulujące przepisy przejściowe odnoszące się do rodziców, którzy nabyli prawo do zasiłku macierzyńskiego w zakresie dat od 02.08.2022 r. do 25.04.2023 r.
Pracownicy, będący rodzicami dziecka, mają prawo do urlopu rodzicielskiego w celu sprawowania opieki nad dzieckiem w wyższym wymiarze:
Zgodnie z art. 4 ust 3 ustawy z dnia 4.11.2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin "Za życiem" (Dz. U. z 2020 r. poz. 1329) jeśli pracownicy – rodzice dziecka posiadają zaświadczenie lekarskie stwierdzające ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, mają prawo do urlopu rodzicielskiego w celu sprawowania opieki nad tym dzieckiem w wymiarze do:
Zgodnie z przepisami ustawy zaświadczenie wydaje lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, posiadający specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii, neonatologii, neurologii dziecięcej, kardiologii dziecięcej lub chirurgii dziecięcej.
Każdemu z pracowników - rodziców dziecka przysługuje wyłączne prawo do 9 tygodni urlopu rodzicielskiego, a prawa tego nie można przenieść na drugiego z rodziców dziecka.
Rodzice dziecka mogą się dzielić wymiarem urlopu rodzicielskiego, natomiast pozostałe 9 tygodni urlopu rodzicielskiego może wykorzystać tylko jedno z ubezpieczonych rodziców. Jeżeli na przykład matka wykorzysta 32 tygodnie urlopu, to dodatkowe 9 tygodni może wykorzystać tylko ojciec dziecka. Jeżeli rodzice podzielą się urlopem tak, że np. matka wykorzysta 20 tygodni urlopu, ojcu przysługuje 21 tygodni urlopu.
Prawo do urlopu rodzicielskiego przysługuje ojcu dziecka również w sytuacji, kiedy matka dziecka przebywa na urlopie macierzyńskim czy wychowawczym, a także gdy matka dziecka nie pracuje zawodowo, czy też jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna.
Pracownik może składać wnioski o urlop rodzicielski zarówno w postaci papierowej jak i elektronicznej w terminie nie krótszym niż 21 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu (art. 1821d).
Jeśli płatnikiem zasiłku jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniosek o ustalenie zasiłku macierzyńskiego w nowej wysokości może być również przekazany w formie elektronicznej np. przez Platformę Usług Elektronicznych ZUS na formularzu POG.
Rodzic dziecka może wnioskować o urlop rodzicielski w dowolnym terminie jednorazowo albo w maksymalnie 5 częściach. Ostatnia część urlopu może przypadać najpóźniej do końca roku, w którym dziecko skończy 6 lat, a w przypadku dziecka przyjętego na wychowanie odpowiednio 7, 10 i 14 lat.
Zgodnie z art. 1821d § 3 pracownik może zrezygnować z korzystania z urlopu rodzicielskiego w każdym czasie za zgodą pracodawcy i powrócić do pracy.
Przepisy nie wskazują, jakie są skutki rezygnacji z korzystania z urlopu rodzicielskiego, a konkretnie, czy rezygnacja ta powoduje, że niewykorzystana na jej skutek część urlopu rodzicielskiego przepada.
Z kolei ZUS na swojej stronie informuje, że w przypadku złożenia przez pracownika rezygnacji z urlopu rodzicielskiego albo jego części i wyrażeniu na to zgody przez pracodawcę, pracownik ma prawo do wnioskowania o urlop rodzicielski w późniejszym terminie o odpowiednio pełny wymiar.
Z zasiłku może korzystać również osoba, która nie jest pracownikiem. Wniosek o wypłatę zasiłku musi złożyć nie później niż 21 dni przed rozpoczęciem korzystania z zasiłku, natomiast wniosek o rezygnację z zasiłku należy złożyć przed terminem, od którego chce zrezygnować z pobierania zasiłku.
Więcej informacji na stronie ZUS.
Pracownik może wydłużyć urlop rodzicielski poprzez wykonywanie pracy na pół etatu i jednoczesne korzystanie z urlopu rodzicielskiego (art. 1821e § 1).
Przykład: osoba zatrudniona na pełen etat może pracować np.: na 1/4, 1/8 etatu - ale maksymalnie na 1/2 etatu. Resztę jej normalnego wymiaru etatu zajmie sprawowanie opieki nad dzieckiem. Natomiast pracownik niepełnoetatowy może wykonywać swoje firmowe obowiązki i przeplatać je z urlopem rodzicielskim, o ile jego wymiar czasu pracy jest nie niższy niż 1/2 etatu.
Należy pamiętać, że wysokość zasiłku będzie proporcjonalnie niższa w stosunku do wymiaru czasu pracy pracownika.
Uwaga
Podjęcie pracy przez pracownika następuje na jego wniosek, złożony w postaci papierowej lub elektronicznej składany w terminie nie krótszym niż 21 dni przed rozpoczęciem wykonywania pracy. Z kolei pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika.
Jeśli uwzględnienie wniosku przez pracodawcę jest niemożliwe np.: ze względu na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika o przyczynie odmowy uwzględnienia takiego wniosku pracodawca powinien poinformować pracownika w postaci papierowej lub elektronicznej w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku.
1. Jeżeli pracownik będący rodzicem dziecka łączy korzystanie z urlopu rodzicielskiego z wykonywaniem pracy u swojego pracodawcy, to wymiar urlopu rodzicielskiego ulega wydłużeniu proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy wykonywanej przez pracownika w trakcie korzystania z urlopu lub jego części, nie dłużej jednak niż do:
2. W przypadku pracownika będącego rodzicem dziecka w rozumieniu ustawy „Za życiem”, wymiar urlopu rodzicielskiego ulega wydłużeniu, nie dłużej jednak niż do:
W tych przypadkach będzie już miało zastosowanie nowych przepisów czyli:
Uwaga
1. wyłączne prawo każdego z pracowników/rodziców dzieci do 9 tygodni urlopu rodzicielskiego - prawa tego nie będzie można przenieść na drugiego rodzica dziecka;
2. urlop będzie udzielany jednorazowo ale nie więcej niż w 5 częściach.
1. Pracownik korzystający w dniu 26 kwietnia 2023 r. z urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze albo jego części bezpośrednio po urlopie macierzyńskim - ma prawo do urlopu rodzicielskiego w nowym wyższym wymiarze.
2. Pracownik, który przed 26 kwietnia 2023 r. złożył wniosek o urlop rodzicielski, ale na dzień 26 kwietnia 2023 r. nie rozpoczął korzystania z tego urlopu - może skorzystać z zasiłku macierzyńskiego w nowej wysokości. Dotyczy to również pracownicy, która przed 26.04.2023 r. złożyła pracodawcy tzw. „długi wniosek”, czyli wniosek o udzielenie urlopu macierzyńskiego i urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, ale w dniu 26.04.2023 r. nie rozpoczęła korzystania z tego urlopu.
3. Pracownik, który w okresie od 02.08.2022 do 26.04.2023 miał prawo albo korzystał z urlopu rodzicielskiego lub jego części – ma prawo do skorzystania z urlopu rodzicielskiego w następującym wymiarze:
W przypadku pracowników, którzy przyjęli dziecko na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej- odpowiednio 41, 43, 38, 65, 67 lub 62 tygodni.
Od 26 kwietnia 2023 r. zasiłek macierzyński będzie wynosił odpowiednio:
Uwaga: Wniosek o wypłacenie zasiłku macierzyńskiego w wysokości 81,5 % podstawy wymiaru zasiłku nie może dotyczyć urlopu rodzicielskiego w części przysługującej wyłącznie drugiemu rodzicowi dziecka, o której mowa w art. 1821a § 4 Kodeksu pracy (w wymiarze 9 tygodni). Za tą część urlopu rodzicielskiego zasiłek macierzyński wynosi 70% podstawy wymiaru zasiłku.
W przypadku niewykorzystania ani jednego dnia zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu rodzicielskiego, w wysokości 81,5% podstawy wymiaru zasiłku w pierwszym roku życia dziecka, pracownikowi przysługuje jednorazowe wyrównanie pobranego zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu macierzyńskiego do wysokości 100% podstawy wymiaru zasiłku.
Jednorazowe wyrównanie wypłacane jest na wniosek pracownika.
Uwaga
Więcej przepisów dotyczących podstawy wymiaru dla ubezpieczonego ojca dziecka albo innego ubezpieczonego członka najbliższej rodziny, w przypadku gdy matka dziecka niebędąca osobą ubezpieczoną legitymuje się orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, umrze albo porzuci dziecko znajdziemy na stronie ZUS, w zakładce wysokość zasiłku macierzyńskiego.
Proponowane zmiany będą wymagały od niektórych przedsiębiorców dokonania istotnych zmian w swoich firmach.
Zgodnie z planowanym pakietem legislacyjnym faktury będą musiały być wystawiane w formie elektronicznej. Państwa członkowskie mogą wystąpić o zwolnienie z obowiązku ich stosowania. Nie można jednak uniknąć fakturowania elektronicznego w przypadku wewnątrzwspólnotowych transakcji unijnych. Od 2024 roku zgoda klienta nie będzie już wymagana do wystawienia faktury elektronicznej dla transakcji krajowych, podczas gdy obecnie klient wciąż może wybrać fakturę w formie papierowej. Dyrektywa zmienia również definicję faktury elektronicznej, która musi być wystawiana, przesyłana i oczywiście otrzymywana w ustrukturyzowanej formie elektronicznej umożliwiającej jej automatyczne i elektroniczne przetwarzanie. Na ustrukturyzowanej fakturze obowiązkowe będzie podanie numeru rachunku bankowego, terminu płatności oraz numeru seryjnego faktury korygującej.
Jeśli chodzi o transakcje wewnątrzwspólnotowe - jeśli nabywca jest zobowiązany do zapłaty podatku to faktura musi zostać wystawiona w ciągu dwóch dni. Technicznie rzecz biorąc, te faktury także będą musiały zostać przesłane do krajowych organów podatkowych, które przekażą je do wspólnej bazy danych UE. Oznacza to, że dane dotyczące transakcji zawartej w poniedziałek powinny pojawić się w bazie danych UE najpóźniej w środę.
Zmiany te są o tyle istotne, że firmy (nie tylko na Węgrzech) zobowiązane są do wypełnienia tego obowiązku fakturowania w ciągu 15 dni od miesiąca zakończenia transakcji. Przekazanie danych o transakcji w ciągu dwóch dni jest konieczne nawet wtedy, gdy faktura nie zostanie wystawiona w terminie. Zgodnie z powyższym zaprzestanie się również zbiorczego fakturowania. Częste faktury sprzedażowe nie mogą być wystawiane łącznie raz w miesiącu.
Przejrzystości służyłoby w pełni, gdyby odbiorca również wypełniał dane w ten sam sposób, ale nie ma jeszcze informacji o działaniach po stronie odbiorcy. Równolegle z powyższym zniesiony zostanie również m.in. obowiązek sprawozdawczości zbiorczej wspólnoty (A60).
Celem tych zmian jest zaniechanie niektórych form oszustw podatkowych, zwłaszcza oszustw VAT. Niemniej jednak wprowadzenie nowych zasad w praktyce nie będzie łatwe, nawet w przypadku firm przestrzegających prawa.
Od stycznia 2023 r. najniższa krajowa wynosi 3490 zł brutto, od 1 lipca 2023 minimalna płaca wzrośnie do kwoty 3600 zł brutto.
Nowowprowadzone minimalne wynagrodzenie powoduje zmianę:
1. minimalnej podstawy zasiłkowej – podstawa wymiaru zasiłku nie może być niższa niż minimalne wynagrodzenie na dany rok kalendarzowy pomniejszony o składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez ubezpieczonego.
W 2023 r. minimalna podstawa wymiaru chorobowego wyniesie:
2. wysokości wynagrodzenia przestojowego – za czas przestoju pracownikowi należy się wynagrodzenie w stawce wynikającej z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną. Jeśli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony w momencie omawiania warunków pracy, to wynagrodzenie za przestój wynosi 60% wynagrodzenia. W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.
3. maksymalnej wysokości odprawy, jaką wypłacamy naszym pracownikom – jeśli rozwiązujemy stosunek pracy z przyczyn nieleżących po stronie pracowników. Wysokość odprawy pieniężnej nie może przekraczać kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy.
4. ograniczenie wysokości odpraw w okresie epidemii - art. 15g tarczy antykryzysowej stanowi, że jeśli w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 u pracodawcy nastąpił spadek obrotów gospodarczych lub istotny wzrost obciążenia funduszu wynagrodzeń, wysokość odprawy, odszkodowania lub innego świadczenia pieniężnego wypłacanego przez tego pracodawcę pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, jeżeli przepisy przewidują obowiązek wypłacenia świadczenia, nie może przekroczyć 10-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę.
5. wysokości dodatku w porze nocnej – pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów.
Wskaźnik zmienia się kwartalnie w przypadku pracowników przechodzących na świadczenie rehabilitacyjne. Wysokość wskaźnika waloryzacji podstawy wymiaru zasiłku chorobowego ogłaszana jest przez Prezesa ZUS w Monitorze Polskim, w terminie do ostatniego dnia każdego kwartału na kwartał następny.
Waloryzacja podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przeprowadzana jest po upływie 6-miesięcznego okresu zasiłkowego, wliczając w to również okres pobierania wynagrodzenia za czas choroby, jeżeli kontynuowana jest wypłata zasiłku. Waloryzacja polega na podwyższeniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego o procent wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednich kwartałach.
Wartość współczynnika w roku 2023 wynosi 20,83 dla pracowników którym wypłacamy ekwiwalent urlopowy. U pracowników niepełnoetatowych współczynnik jest proporcjonalnie pomniejszany.
Na początku nowego roku pracodawca powinien podsumować urlop wykorzystany
w poprzednim roku następnie dodać nowe limity na nowy rok. Pracownik z dniem 1 stycznia danego roku nabywa prawo do nowego limitu urlopowego w wymiarze 20 lub 26 dni rocznie. Pracownicy w pierwszym roku pracy mają limit 1/12 urlopu przysługującego po przepracowaniu roku. I tą 1/12 otrzymują wraz z upływem każdego 1 miesiąca zatrudnienia
Zgodnie z art. 168 k.p. urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym w myśl art. 163 k.p. (czyli w terminie ustalonym w planie urlopów bądź po porozumieniu z pracownikiem) należy pracownikowi udzielić najpóźniej do 30 września następnego roku kalendarzowego.
Plany urlopowe: Kodeks pracy wskazuje na obowiązek tworzenia planów urlopowych u pracodawców u których działa zakładowa organizacja związkowa i za jej zgodą z tworzenia takiego planu nie zrezygnowano. Zatem większość Pracodawców nie jest obowiązana do tworzenia sformalizowanego dokumentu zwanego „planem urlopów” z mocy samego prawa pracy. Art 163 Kodeksu pracy przewiduje, że w przypadkach w których nie ma obowiązku tworzenia „planu urlopów” pracodawca ustala termin urlopu po porozumieniu z pracownikiem.
Pracodawca jest zobowiązany udzielić każdemu pracownikowi 4 dni urlopu we wskazanym przez pracownika terminie (art. 1672 k.p.). Taki urlop przysługuje pracownikowi w każdym roku pracy
w tym samym wymiarze 4 dni. Urlop na żądanie, który nie został przez pracownika wykorzystany w danym roku kalendarzowym, staje się normalnym urlopem zaległym. Dni tego urlopu tracą swój szczególny charakter urlopu na żądanie z końcem roku kalendarzowego. Pracownik
w każdym kolejnym roku kalendarzowym nabywa prawo do 4 dni urlopu na żądanie.
Zgodnie z art. 188 KP § 1. pracownikowi wychowującemu przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy w wymiarze 16 godzin albo 2 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.
Oświadczenie o zamiarze lub o braku zamiaru korzystania z uprawnień rodzicielskich pracownik może złożyć w dowolnym momencie. Zwykle taki dokument przekazuje się pracodawcy na początku zatrudnienia lub zaraz po urodzeniu się dziecka.
Nie ma potrzeby dostarczania go przełożonemu co roku, można zrobić to jednorazowo. W razie zmiany decyzji co do wykorzystania przewidzianych w przepisach przywilejów wystarczy złożyć nowe oświadczenie. Pracodawca może przyjąć zasadę aby takie oświadczenie złożyć wraz z początkiem nowego roku.
Ważne
Kwestia uznanie podmiotu za płatnika zasiłków ZUS wiąże się z wieloma konsekwencjami natury formalnej. Decydujący w tej kwestii jest stan zatrudnienia na 30 listopada poprzedniego roku.
Jeśli na 30 listopada do ubezpieczenia chorobowego będzie zgłoszonych:
| 20 osób lub mniej | więcej niż 20 osób |
| płatnikiem zasiłków w kolejnym roku będzie ZUS | zasiłki będzie wypłacał pracodawca (zasiłki: chorobowe, opiekuńcze, macierzyńskie, wyrównawcze i świadczenia rehabilitacyjne) |
Zmiana liczby osób zgłaszanych do ubezpieczenia chorobowego, która następuje po 30 listopada danego roku (lub po pierwszym miesiącu, w którym płatnik składek dokonał pierwszego zgłoszenia osób do ubezpieczenia chorobowego), nie ma wpływu na przyznane wcześniej uprawnienie do ustalania prawa do wypłaty zasiłków.
Na początku roku należy zweryfikować wymiar czasu pracy dla nowego roku, ustalić grafik czasu pracy. Należy także zweryfikować w jaki sposób zostały uregulowane w regulaminie pracy okresy rozliczeniowe.
Zgodnie z art. 129 § 4 k.p. sporządzenie grafiku czasu pracy nie jest wymagane, jeżeli:
Ważne
• rozkład czasu pracy pracownika wynika z prawa pracy; z obwieszczenia o systemach i rozkładach czasu pracy albo z umowy o pracę;
• praca wykonywana jest w systemie zadaniowym;
• na pisemny wniosek pracownika pracodawca stosuje do niego ruchomy lub indywidualny rozkład czasu pracy.
Grafiki czasu pracy nie są potrzebne m.in. przy "sztywnym" rozkładzie czasu pracy, w którym dni i godziny robocze są z góry wiadome i zasadniczo niezmienne. Taki rozkład zazwyczaj występuje w tzw. podstawowym systemie czasu pracy, który polega na pracy przez 5 dni w tygodniu, przy zachowaniu 8-godzinnej normy dobowej i sobocie (najczęściej) wolnej z tytułu przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy.
Grafiki - nawet w systemie podstawowym - mogą okazać się konieczne przy wprowadzeniu pracy na zmiany. Również zatrudnianie pracownika niepełnoetatowego w nierównomiernym rozkładzie czasu pracy wymaga sporządzenia dla niego grafiku. Podstawą planowania czasu pracy takiego pracownika jest prawidłowo ustalony wymiar czasu pracy (odpowiednio do wielkości etatu, w jakim jest on zatrudniony), obowiązujący w danym okresie rozliczeniowym.
Każde święto występujące w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin. Zgodnie z tym przepisem, za każde święto wolne od pracy, które przypada w sobotę, pracodawca udziela pracownikom dnia wolnego od pracy w innym, wskazanym przez siebie terminie. W roku 2023 świętem, które wypada w sobotę jest
11 listopada, czyli Narodowe Święto Niepodległości.
Pracownik powinien złożyć dokument po podjęciu pracy ale może go złożyć później w dowolnym momencie roku. Raz złożony PIT-2 zachowuje ważność w kolejnych latach podatkowych – aż do jego odwołania lub wycofania przez pracownika.
Od początku 2023 roku poszerzyła się grupa podatników, którzy mogą składać PIT-2. Teraz formularz PIT-2 składać mogą zarówno zatrudnieni na etacie, jak i zleceniobiorcy, wykonawcy dzieł, osoby odbywające praktykę absolwencką lub staż uczniowski, menadżerowie na kontraktach. Więcej o PIT-2 przeczytają Państwo w artykule na naszej stronie.
Z obowiązku tworzenia ZFŚS zwolnieni są pracodawcy zatrudniający poniżej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Natomiast do tworzenia ZFŚS zobowiązani są pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników i mniej niż 50 pracowników, u których działają związki zawodowe, jeżeli zakładowa organizacja związkowa złoży wniosek w tej sprawie.
Pracodawca, który chce zrezygnować z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz wypłaty świadczenia urlopowego, zobowiązany jest do wprowadzenia odpowiednich zapisów rezygnacyjnych w dokumentach swojego zakładu pracy:
W sytuacji gdy w zakładzie pracy nie ma układu zbiorowego ani obowiązku wprowadzenia regulaminu wynagrodzenia, informację o rezygnacji z ZFŚS oraz wypłacania świadczenia urlopowego należy przekazać pracownikom w sposób zwyczajowo przyjęty w zakładzie pracy nie później niż do 31 stycznia. Istotne jest także to, że zatrudnieni powinni zostać powiadomieni o tym fakcie każdego roku kalendarzowego.
Zgodnie z art. 21 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych składki na PFRON są zobowiązani opłacać pracodawcy, którzy w danym roku zatrudnili co najmniej 25 osób w przeliczeniu na etaty. Od 25 etatów powstaje obowiązek zatrudniania odpowiedniej liczby osób z niepełnosprawnością wedle ustalonego wskaźnika,
a jeśli pracodawca nie osiąga wskaźnika to mamy obowiązek odprowadzania składek na rzecz PFRON. Wskaźnik wynosi 6% w niektórych sytuacjach 2%.
Do złożenia sprawozdania zobligowani są podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których:
Wyłączone ze złożenia sprawozdania są podmioty publiczne będące podmiotami leczniczymi.
Sprawozdanie zawiera w sobie w szczególności:
Jedyną możliwością złożenia sprawozdania jest forma elektroniczna.
Ważne
Niezłożenie sprawozdania jest karane grzywną do 5 tys. zł. W przypadku nieprzekazania w terminie sprawozdania, odpowiedzialność będzie ciążyć na wszystkich członków zarządu.
W przypadku konieczności objęcia Państwa powyższym obowiązkiem sprawozdawczym chętnie udzielimy Państwu wsparcia w tym zakresie.
Skład VAT może stanowić istotne uproszczenie rozliczenia i poboru VAT, szczególnie w przypadku podmiotów prowadzących działalność w obszarze międzynarodowego obrotu towarowego. Procedura przewiduje zastosowanie stawki VAT 0% dla towarów wprowadzanych do składu VAT.
Dostawa towarów oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów obejmowanych procedurą składu VAT podlega opodatkowaniu wg stawki 0% VAT. Dostawa towarów obejmowanych procedurą składu VAT podlega opodatkowaniu wg 0% stawki VAT, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:
Opodatkowaniu wg stawki VAT 0% podlegać ma również świadczenie usług w składzie VAT, bezpośrednio związanych ze składowanymi towarami np.: sortowanie, przeładunek, pakowanie, utrzymanie towarów we właściwym stanie lub temperaturze, konserwacja towarów, oraz inne usługi.
Przez „Skład VAT”, należy rozumieć skład celny, o którym mowa w art. 242 ust. 1 Unijnego Kodeksu Celnego (skład celny typu I) – z wyłączeniem wyrobów akcyzowych (wyroby akcyzowe nie będą podlegać procedurze składu VAT), prowadzony przez „podmiot prowadzący skład VAT”, któremu wydano pozwolenie na prowadzenie składu VAT. I. Ewidencja w składzie VAT.
Zarejestrowany podatnik VAT czynny od co najmniej 12 miesięcy, będzie uprawniony do korzystania z procedury składu VAT, po otrzymaniu pozwolenia na stosowanie tej procedury.
Za towary objęte procedurą składu VAT uważane będą towary zgłoszone do procedury i wprowadzone do składu VAT.
Towary dostarczane na etapie sprzedaży detalicznej oraz towary zużywane (w tym przeznaczone do zużycia) w składzie VAT nie mogą być objęte procedurą.
Towary do procedury składu VAT będzie zgłaszał podatnik posiadający pozwolenie na stosowanie procedury.
Zakończenie procedury składu VAT następuje w momencie dokonania przez podatnika zgłoszenia zakończenia procedury i wyprowadzenia towarów ze składu VAT.
Zakończenie procedury składu VAT następuje również w momencie:
Zgłoszenie zakończenia procedury składu VAT powoduje obowiązek zapłaty należnego podatku VAT od towarów objętych uprzednio procedurą. Do zapłaty VAT będzie zobowiązana osoba, która powoduje, że towary przestają podlegać procedurze składu VAT. Co do zasady będzie to podatnik – właściciel towarów, który zgłasza zakończenie procedury składu VAT i dokonuje wyprowadzenia towarów ze składu VAT.
Podatek VAT należny w związku z zakończeniem procedury będzie obliczany w zgłoszeniu (deklaracji) zakończenia procedury i uiszczany bezpośrednio do organu podatkowego w momencie zakończenia procedury.
Zapłacony VAT z tytułu zakończenia procedury składu VAT będzie co do zasady stanowił dla podatnika podatek naliczony i będzie podlegał odliczeniu w JPK_VAT z deklaracją.
Alternatywnie, zakończenie procedury składu VAT będzie mogło w całości zostać rozliczone w JPK_VAT z deklaracją (podatek należny i naliczony). W takim przypadku wyprowadzenie towarów ze składu będzie wymagało złożenia zabezpieczenia zapłaty podatku VAT.
Podstawę opodatkowania VAT w przypadku zakończenia procedury składu VAT stanowi wartość podstawy opodatkowania dostawy towarów lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, do których zastosowano stawkę podatku 0% przy obejmowaniu tych towarów procedurą składu VAT. Podstawa opodatkowania będzie powiększana o wartość ewentualnych usług świadczonych w składzie VAT, objętych stawką 0%.
Ostateczne rozwiązanie Ministerstwo Finansów przedstawi w dalszym etapie prac nad zmianami.
Termin na sporządzenie lokalnej dokumentacji cen transferowych – do końca
10. miesiąca po zakończeniu roku podatkowego podmiotu.
Termin na przygotowanie i złożenie informacji o cenach transferowych (formularza TPR) – do końca 11. miesiąca po zakończeniu roku podatkowego podmiotu.
Termin na przedłożenie lokalnej dokumentacji TP przez podatnika na żądanie organu podatkowego – 14 dni.
| 31.03.2023 r. | Termin przygotowania dokumentacji grupowej (Master File) za 2021 rok; Złożenie deklaracji CIT-8 (informacja o korekcie cen transferowych); Złożenie ORD-U (należy pamiętać o możliwym zwolnieniu); Złożenie CBC-P (za 2022 rok). |
| 31.10.2023 r. | Termin przygotowania dokumentacji lokalnej (Local File) oraz analizy porównawczej/analizy zgodności. |
| 31.11.2023 r. | Termin złożenia formularza TPR (z klauzulą rynkowości cen – nie trzeba składać oświadczenia jak to miało miejsce w latach poprzednich). |
| 31.12.2023 r. | Termin przygotowania dokumentacji grupowej (Master File) oraz na złożenie formularza CBC-R za 2022 rok. |
Wprowadzono likwidację oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji cen jako odrębnego dokumentu i przeniesiono zmodyfikowaną treść oświadczenia do informacji o cenach transferowych (TPR-C/TPR-P). Nowe formularze (zawierające oświadczenie) nie zostały jeszcze udostępnione.
Podatnik w składanym oświadczeniu będzie oświadczał, że lokalna dokumentacja cen transferowych została sporządzona zgodnie ze stanem rzeczywistym, a ceny transferowe objęte dokumentacją są ustalane na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.
Podatnik zobowiązany jest do złożenia formularza TPR do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, a nie do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej jak to było dotychczas.
Deklarację TPR z klauzulą rynkowości cen podpisuje kierownik jednostki, a w przypadku, gdy jednostką kieruje organ wieloosobowy – wyznaczona osoba wchodząca w skład tego organu – przy czym nie jest dopuszczalne podpisanie tej informacji przez pełnomocnika, z wyjątkiem pełnomocnika będącego adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub biegłym rewidentem.
TP-R składany jest na podstawie danych zawartych w dokumentacji lokalnej, jeżeli podatnik miał obowiązek sporządzenia dokumentacji.
Kto jest odpowiedzialny za złożenie TP-R?
Pełnomocnik musi posiadać pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji elektronicznej UPL-1.
Ważne
Brak obowiązku składania informacji o zawartych umowach z nierezydentami dla podatników, którzy mają obowiązek złożenia TPR i nie dokonują tzw. „transakcji rajowych”.
Od 1 stycznia 2023 rokuusunięte zostało odesłanie do transakcji pośrednich (w związku z ich całkowitym wyeliminowaniem). Jednocześnie dodano nowy wyjątek, w odniesieniu do art. 11k Ustawy o CIT.
Treść przepisu: Przepisu (złożenie ORDU) nie stosuje się do podmiotów, obowiązanych do sporządzenia informacji o cenach transferowych, z wyłączeniem podmiotów obowiązanych do sporządzenia informacji o cenach transferowych, które realizują w danym roku podatkowym transakcje kontrolowane, o których mowa wart. 23 w ust. 2a Ustawy o PIT lub art. 11k ust. 2a Ustawy o CIT.
Obowiązek złożenia ORD-U powstaje w przypadku transakcji kontrolowanych (o wartości przekraczającej odpowiednio 2.500.000,00 PLN –transakcje finansowe i 500.000,00 PLN – transakcje inne niż transakcje finansowe) zawieranych z podmiotami zlokalizowanymi w rajach podatkowych (bezpośrednie transakcje rajowe).
W przypadku podmiotu, którego podmiot powiązany ma swoją siedzibę w raju podatkowym, a który dokonuje z nim wzajemnych transakcji kontrolowanych, podmiot ten nie może skorzystać ze zwolnienia i będzie zobowiązany złożyć zarówno TPR, jak
i ORD-U.
Nowelizacja zakłada możliwość odstąpienia od sporządzania analizy porównawczej/zgodności dla:
Mikro przedsiębiorca:
Mały przedsiębiorca:
Wielkości te przelicza się na złotówki według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roku obrotowego wybranego do określenia statusu przedsiębiorcy.
W przypadku transakcji kontrolowanych z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową lub zagranicznym zakładem położonym na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, próg dokumentacyjny wynosi:
Rozszerzono katalog wyłączeń z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych między innymi dla:
Zwolnienie dotyczyć będzie refaktur, o ile przy ich dokonywaniu:
Organ podatkowy ma prawo badania rynkowości transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi niezależnie od kwestii powstania obowiązku opracowania dokumentacji cen transferowych.
Ważne
Zgodnie z wprowadzonymi zmianami wartość transakcji stanowi:
W wartości transakcji nie powinien być uwzględniany podatek VAT w przypadku, w którym jest on dla podatnika neutralny.
W przypadku braku neutralności tego podatku wartość transakcji powinna go uwzględniać.
Zgodnie z powyższym, w przypadku podatników niemających pełnego prawa do odliczenia podatku VAT progi ulegną obniżeniu.
Warunek rynkowości będzie spełniony w przypadku nieodpłatnych/częściowo odpłatnych świadczeń, gdy rozpozna się rynkowy przychód z tego tytułu.
Nastąpiło uchylenie obowiązku potwierdzania dokonania korekty cen transferowych
w zeznaniu podatkowym.
Umożliwiono posługiwanie się również dowodem księgowym (a nie tylko oświadczeniem) na potwierdzenie, że korekta została dokonana przez drugi podmiot.
Plik w formacie PDF do pobrania tutaj.
Spółka zwróciła się z zapytaniem czy po dokonaniu połączenia w trybie art.44c ustawy o rachunkowości w 2021 r. może od 2022 r. wybrać opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych (estoński CIT), składając w 2021 r. zawiadomienie o zamiarze wejścia w reżim estońskiego CIT przy spełnieniu wszystkich warunków ustawy o CIT, oraz gdy nie zachodzą przesłanki do wyłączenia z tego sposobu opodatkowania. Organ twierdził, że spółka, która planuje połączenie w 2021 ze spółką komandytową jest objęta wyłączeniem, o którym mowa w art.28k ust. 1 pkt. 5 lit a ustawy o CIT, tj. niestety nie może już w 2021 r. wejść w system estońskiego CIT.
Spółka argumentowała, że w jej przypadku należy zastosować przepis przejściowy art. 9 ustawy z 28 listopada 2020 r., o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, który nie zawierał warunku, z którego wynikałoby, że w takim wypadku opodatkowanie od dochodów Spółek powinno zacząć się w trakcie 2021 r. Zatem błędne jest przyjęcie, że warunkiem przejścia na estoński CIT jest zarówno złożenie zawiadomienia ZAW_RD w 2021 r. oraz opodatkowanie dochodów ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych w trakcie 2021 r.
W sprawach budzących wątpliwości interpretacyjne warto kierować sprawy w trybie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych, czy także na drogę sądową w celu rozpatrzenia przez sądy administracyjne.
Nasi eksperci służą wsparciem w sprawach podatkowych. Zapraszamy do kontaktu!
Rozporządzenie wskazuje na nowe terminy rozliczeń i zapłaty podatku:
Jednocześnie, 21.03.2023 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 lutego 2023 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie informacji podatkowych (Dz.U. 2023 poz. 422), które wydłużyło termin przekazania do organu podatkowego informacji o umowach zawartych z nierezydentami (tj. formularza ORD-U) z dotychczasowych trzech miesięcy po zakończeniu roku podatkowego, za który składany jest formularz do jedenastu miesięcy. Dotyczy to podatników, których rok podatkowy rozpoczął się 1.01.2022 r.
W konsekwencji, termin na złożenie formularza ORD-U to 30 listopada 2023 r.
Zgodnie z Ustawą o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 października 2022 r. (Dz.U.2022.2180), obowiązek sporządzenia formularza ORD-U nie będzie występował w przypadku podmiotów, które są zobowiązane do sporządzenia informacji TPR-C na podstawie art. 23zf ust. 1 ustawy PIT oraz art. 11t ust. 1 ustawy CIT, chyba że zawierają transakcje kontrolowane realizowane z podmiotami z tzw. rajów podatkowych lub z zakładami zagranicznymi położonymi na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
Niestety Minister Finansów nie zdecydował się na przedłużenie terminów rozliczeń spójnych z poniższymi, takie jak:
Termin do złożenia powyższych informacji upływa 31 marca 2023 r.
Plik w formacie PDF do pobrania tutaj.