Wyrok WSA w Warszawie
Spór jest następstwem wniosku o interpretację indywidualną, o którą wystąpił podmiot z branży budowlanej. Spółka dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej zakupiła kilka nieruchomości, podpisała umowę u notariusza, zapłaciła należną kwotę, jednak nie otrzymała od sprzedawcy faktury. Mając na uwadze powyższe Spółka powzięła wątpliwości, czy wskutek braku faktury może odliczyć zapłacony podatek VAT.
We wniosku o interpretację Spółka wskazała, że brak tradycyjnej faktury nie pozbawia jej prawa do odliczenia podatku VAT, bowiem w tym kontekście wystarczające jest posiadanie umowy sprzedaży. Zawiera ona bowiem wszystkie istotne dla klasycznej faktury elementy wskazane w ustawie o VAT. Zdaniem Spółki w zaistniałej sytuacji pozbawienie Spółki prawa do odliczenia podatku naruszałoby zasadę neutralności podatku VAT.
Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki przedstawione we wniosku o interpretację za nieprawidłowe. Fiskus wskazał, że umowy sprzedaży nie można traktować jako faktury VAT, przez co nie można uznać jej za dokument stanowiący prawo do odliczenia VAT.
Na wydaną interpretację indywidualną Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem organu podatkowego i uchylił interpretację. Do dnia dzisiejszego nie zostało opublikowane pisemne uzasadnienie wyroku, jednakże przedstawiając ustnie motywy rozstrzygnięcia WSA w Warszawie wskazał, że nie istnieją jakiekolwiek przeszkody, aby Spółka mogła odliczyć podatek VAT na podstawie posiadanej umowy sprzedaży zawartej przed notariuszem.
Kluczowy okazał się wyrok TSUE
Zdaniem sądu z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT nie wynika, że dokument będący podstawą do odliczenia podatku musi być tytułowany jako faktura w rozumieniu ustawy o VAT, bowiem to, co istotne, to jego treść. WSA w Warszawie przywołał tezy płynące z wyroku TSUE z 22 września 2022 r., C-235/21, na który w skardze powołała się z Spółka, zgodnie z którym dla uznania umowy za fakturę nie ma znaczenia wola stron umowy odnośnie tego, by stała się ona fakturą.
Zdaniem TSUE, aby dokument mógł zostać uznany za fakturę w rozumieniu artykułu 203 Dyrektywy 2006/112, powinien spełniać dwa warunki:
- Należy w nim wykazać VAT;
- Musi zawierać informacje wymienione w sekcji 4 w rozdziale 3 objętych tytułem XI Dyrektywy 2006/112 („Dane umieszczane na fakturach”), które są niezbędne dla organu podatkowego do ustalenia, czy przesłanki materialne prawa do odliczenia podatku VAT zostały spełnione.
Wyrok WSA w Warszawie z pewnością może ucieszyć przedsiębiorców, jednakże w naszej opinii jest zbyt wcześnie, by stwierdzić, że spowoduje on, iż organy podatkowe w najbliższej przyszłości zmienią swoje profiskalne stanowisko.